Acht jaar is dit heerlijke jochie en ik mag zijn bars runnen. Nieuwsgierig naar wat er komen gaat, ligt hij op zijn rug en zijn mooie blauwe kijkers kijken me onderzoekend aan. Terwijl ik zachtjes door zijn haar kroel om hem op z’n gemak te stellen, vraag ik of er iets is waar hij zich zorgen over maakt. Of er gedachten of gevoelens zijn waar hij vanaf zou willen. Meteen begint hij te ratelen. Over een verliefdheid die over is, de ‘gedoetjes’ tussen hem en zijn zus. Over wat hij ervan vindt als mensen dingen beloven en niet doen. Hoe verdrietig en boos hem dat maakt. En dat ie daar wel vanaf wil. Een voorbeeld van hoe op jonge leeftijd een overtuiging als ‘wat je belooft, moet je ook doen’ erin is geslopen. En wat het met je gevoel doet als je hier stevig aan vasthoudt.
Deze sensitieve jongen tilt daar zwaar aan, maar laat dit meestal niet merken, zegt hij. Terwijl we zo kletsen, ben ik al met runnen van de bars begonnen. Ik voel de energie stromen en vraag hem om eens op te letten op wat hij voelt in zijn lijf. Heel beeldend begint hij te vertellen over een auto die door zijn lichaam rijdt en soms stopt, over bloed dat stroomt als water, over kleine beestjes die onder zijn huid lopen. Prachtig! Deze jongeman is heel erg verbonden met zijn lichaam en zijn gevoel. Ik vraag hem hoe het zou zijn, als hij die gedachtes en die boosheid los kan laten.
“Heel fijn”, zegt hij zachtjes. “Kan ik dan ook niet meer boos worden als ik dood ga met Minecraft. Want dat haat ik echt.” Ja hoor, lieve jongen, ook dat mag uit je systeem.
Hij gaapt er ondertussen heel wat op los. Een teken dat het lichaam lekker aan het loslaten is. En dan voelt ie kriebels in zijn keel en ziet hij een soort paarse pluisjes, zegt hij. Keelchakra in beweging. Ik vraag hem of hij zich uitspreekt als hij boos is, of hij het laat merken en zijn mening geeft.
“Nee dat vind ik moeilijk. Ik luister meestal naar iemand anders zijn mening. Bijvoorbeeld van mijn zus.” “Hoe zou het zijn als je dat wel zou doen? Hoe zou het zijn als je dat probeert?”, vraag ik.
Ondertussen clear ik ook deze overtuiging en wordt energetisch de weg vrijgemaakt voor hem, om zijn gevoelens toe te laten en zich uit te spreken. Zo’n drie kwartier later stapt hij rozig en ontspannen van zijn bed. Ik krijg een warme knuffel en hij huppelt naar beneden. Later die dag heeft hij een enorme clash met zijn zus, hoor ik. Ik vraag hem wat er gebeurde.
“Nou normaal als ze zo doet, laat ik het gaan. Maar nu niet.”
De dappere jongen had een grens getrokken, zijn boosheid laten zien en zich uitgesproken. En dat voelde goed voor hem. Het was wel even heel erg schrikken voor zijn zus. En voor zijn ouders. Wat gebeurde er nu?
Wegstoppen van emoties is funest
Dit is wat Access Bars kan doen. Het lost oude patronen op en maakt de weg vrij voor nieuwe andere keuzes. Keuzes die meer in lijn zijn met wie je echt bent, met wat je echt voelt en wilt doen. Zonder bezig te zijn met oordelen, verwachtingen, overtuigingen of andere remmers. Voor deze gevoelige jongen is het goed, dat hij zich uitspreekt, zijn gevoel toelaat en voor zichzelf gaat staan.
Boosheid wegdrukken is voor niemand goed. Vaak hebben we een oordeel over boosheid. Maken we boosheid verkeerd en mag het er niet zijn. Het tegendeel is waar. Boosheid is een normale gezonde emotie, net als iedere andere. Die helpend is, omdat het ons vertelt dat we het ergens niet mee eens zijn. Dat het niet klopt met wie we zijn of willen zijn. Bewust omgaan met boosheid en ook die emotie er volledig laten zijn, is heel helend. Boosheid structureel wegstoppen in je lichaam; dát is pas funest. Het wil er uiteindelijk toch uit. Net als die bal die je met alle macht probeert onder water te houden en die omhoog wil.
ruimte om jezelf te zijn
Bij deze jongeman was de ontlading van opgeslagen boosheid even heftig. Hij nam de ruimte om een duidelijk statement maken. Voor zichzelf. En voor zijn zus. En was zich er heel bewust van dat hij dit deed. Een heel waardevol gesprek tussen hem en zijn moeder volgde op deze ontlading. Ze weet nu beter wat er in zijn binnenwereld omgaat en wat hij nodig heeft en wil als hij boos is. Hij voelt, neemt en krijgt de ruimte om dat meer te gaan uiten. Hoe fijn is dat? Mooi dat hij hierin door zijn ouders zo gezien en erkend wordt. Dat is zo ontzettend belangrijk.
Wat is er nog meer mogelijk nu deze deur open is gegaan? Welke andere mogelijkheden creëert dit voor dit heerlijke jochie? Hoe wordt het nog beter dat dit?
Lieve jongen, wat ontzettend fijn dat Access Bars een bijdrage voor jou mocht zijn!
Eens ervaren wat Access Bars voor jou kan doen? Welke energie, ruimte en bewustzijn voor jou gecreëerd kan worden? Welke blokkades je lichaam los wil laten? Laat je verrassen en neem contact op voor een sessie!
